Verslag PvdA congres
Vrolijk en Vastberaden.
Het congres van 17 en 18 januari zit er op. Jokelien Homans en Ruud Beem gingen er namens Zutphen als congresafgevaardigden heen.
Met ‘vrolijk en vastberaden’ kan de sfeer op het congres goed getypeerd worden.
Vrolijk er geanimeerde wandelgangen discussies waren, een positieve sfeer in de congreszaal de overhand had en een leuke toneel-act en tijdens de lunchpauze op zondag een discussie met Bert Koenders en Frans Timmermans de lange zit aangenaam onderbrak.
Vastberaden omdat het congres onze voormannen bleef steunen en omdat de ingezette koers van interne democratisering en programmatische vernieuwing consequent werd vastgehouden.
De rellen waarop de jongens en meisjes van de pers (zondag in grote aantallen aanwezig) gehoopt hadden zaten er dus niet in.
Dat wil niet zeggen dat het congres alleen maar volgzaam was. Dat bleek bijvoorbeeld bij de kwestie van de “vrije artsenkeuze”. (overigens een merkwaardige framing voor het toevoegen aan bestaande opties, waarbij de vrije artsenkeuze wel gegarandeerd is, met een polismodel dat deze keuze beperkt). Motie 51, die vrije artsenkeuze voor alle polisvormen bepleitte werd weliswaar verworpen, maar daartegenover werd motie 74 wel aangenomen. En deze motie scherpt middels een flinke set randvoorwaarden de positie die de fractie ten aanzien van de Zorgverzekeringswet heeft in te nemen flink aan. Ik zou zeggen dat het congres met deze keuze alleen maar van politiek realisme blijk gaf.
En wat betreft de zogenaamde volgzaamheid van het congres betreft is nog onvermeld de vele malen dat het Partij Bestuur zich genoodzaakt zag “mee te bewegen” en van negatief preadvies voorziene amendementen of moties alsnog over te nemen.
Dat dit niet gebeurde bij de amendementen van Zutphen t.z.v. de Resolutie Ledendemocratie is jammer voor Zutphen en misschien ook wel voor de Partij. Dat laatste omdat we de indruk hebben dat de organisatorische uitwerking van het principe dat ieder partijlid invloed op het congres agenda moet kunnen hebben en aan meningsvorming daarover moet kunnen deelnemen nog onvoldoende doordacht is. Maar goed, we zullen zien. Gelukkig zijn er via amendement voldoende tussentijdse evaluatiemomenten ingebouwd.
Leuk om te vertellen is nog het volgende:
Bij Resolutie ‘De Bakens Verzetten’ had Zutphen bij de baken ‘werkgelegenheid’ als maatstaf van herstel en evenwicht een amendement ingediend luidend:
‘In concreto bevordert de EU de werkgelegenheid door grensoverschrijdende infrastructurele netwerken beter op elkaar te doen aansluiten’. Het zag er niet naar uit dat dit amendement het ging halen. Er was een negatief preadvies en ik had weinig steun op het congres kunnen verzamelen. Ik overwoog daarom om mijn spreekbeurt over dit amendement in te trekken. Toen de auteur van de resolutie, Ad Melkert, bij verrassing en in aanvulling op de Resolutie onze Ministers uitnodigde om met concrete investeringsplannen te komen, was voor mij duidelijk: nu niet zeuren, dat werkt alleen maar negatief. Toen ik later in de wandelgangen met Melkert hierover sprak en hij me aan de tand gevoeld had hoe een en ander dan gefinancierd moest worden beloofde hij mij de neergelegde gedachten verder te zullen uitwerken wanneer de Resolutie in beleidsplannen uitgewerkt gaat worden. Een succesje dus buiten het congres om!
En dat was het moment om moe van een mooie zaterdag snel naar huis te gaan, want de zondag moest er ook nog gecongresseerd worden met o.a. 74 moties op het programma.
Ruud Beem
Congresafgevaardigde
